Pogromcy duchów. Dziedzictwo

Film w reżyserii Jasona Reitmana, wyprodukowany przez Ivana Reitmana. To kolejny rozdział oryginalnego uniwersum kultowych filmów z lat 80-tych.

Samotna matka, Callie  (Carrie Coon) i jej dwoje dzieci: Trevor i Phoebe (Finn Wolfhard i Mckenna Grace) przybywają do małego miasteczka, gdzie odkrywają tajemnicze połączenie z oryginalnymi pogromcami duchów oraz sekretny spadek, który pozostawił im dziadek.

Jason Reitman miał zaledwie sześć lat, kiedy jego ojciec, reżyser Ivan Reitman, zabrał go na plan „Pogromców duchów” w 1984 roku. „Pamiętam, że byłem na szczycie bloku mieszkalnego ” – mówi. „Zanim ktokolwiek dowiedział się, co to jest paczka protonowa, obserwowałem kaskadera obrzucanego kremem do golenia, gdy eksplodował Stay Puft Marshmallow Man. Wróciłem do domu z małym kawałkiem marshmallow, który leżał na mojej półce przez całą szkołę średnią.

Ten sześcioletni chłopiec dorósł i został uznanym filmowcem, nominowanym do Oscara® za reżyserię „Juno” i „W chmurach”. Jason Reitman zbudował filmografię o zupełnie innej wrażliwości niż komedie, które rozsławiły jego ojca- Ivana Reitmana. Tak więc przez lata, gdy Jason był pytany, czy kiedykolwiek nakręci film Pogromcy duchów, troszkę się irytował. „Nie sądzę, żeby mój ojciec kiedykolwiek spodziewał się, że przyjdę do niego z nową historią Pogromców duchów. Najwyraźniej poszliśmy własnymi ścieżkami opowiadania historii – myślałem o sobie jako o niezależnym twórcy filmowym”.

„Chciałem zrobić film, który byłby tak samo dla mojego ojca, jak dla mojej córki” — mówi. „Chciałam opowiedzieć pokoleniową historię o samotnej mamie z dwójką dzieci, które nie znają swojej tożsamości i dowiadują się, że są wyjątkowe”.

Kiedy Jason zwrócił się do ojca z pomysłem, starszy Reitman przyjął to podejście jako idealną hybrydę ich wrażliwości. „Jason najwyraźniej bardzo kocha ten film i całą jego ikonografię – to widać w każdym momencie scenariusza” – mówi Ivan. „Scenariusz naprawdę sprawił, że płakałem, gdy pierwszy raz go przeczytałem. Uchwycił ducha i radość pierwszego filmu.

Kiedy Jason Reitman dokończył scenariusz z Gilem Kenanem, pojawiła się jeszcze jedna przeszkoda do usunięcia: zwrócenie się do Dana Aykroyda, który był współautorem scenariusza i zagrał główną rolę w oryginalnych Pogromcach duchów. „Prawdopodobnie nie było nic bardziej trudnego niż wysłanie Danowi Aykroydowi scenariusza tego filmu” — mówi.

„Jason to niesamowity filmowiec – świetny reżyser. Jest pełen serca, radości i ducha” – mówi Aykroyd. I właśnie wymyślił tę wspaniałą historię – łączy się z dwoma pierwszymi filmami, a następnie całkowicie wyprowadza nas z tego i przenosi się w nowe miejsce”.

Dziedzictwo

Bohaterem Pogromców „Duchów: Dziedzictwo” jest rodzina: samotna matka Callie (Carrie Coon), jej 15-letni syn Trevor (Finn Wolfhard) i jej 12-letnia córka Phoebe (Mckenna Grace). Po eksmisji z mieszkania w Chicago, rodzina przenosi się do zrujnowanej farmy w Oklahomie –– która należała do niedawno zmarłego ojca. Jak się okazuje, ojcem tym był nie kto inny jak Egon Spengler, który miał tajemnicze powody, by przenieść się ze swojego domu na Manhattanie do wiejskiej Oklahomy.

Aby zagrać silną mamę, Jason obsadził uznaną przez krytyków aktorkę Carrie Coon. „Carrie Coon jest genialna we wszystkim, co robi”, mówi. „Wydaje mi się, że pierwszy raz zobaczyłem Carrie w „Zaginionej dziewczynie„ i pomyślałem: „Ok, kim jest ta młoda kobieta, która właśnie ukradła cały film?”. A potem obejrzałem ją w „Fargo” i pomyślałem: „Czy będę miał okazję z nią pracować?” Callie jest śmiertelnie szczera wobec swoich dzieci, a Carrie Coon jest po prostu cudowną aktorką ze Środkowego Zachodu, która jest szczera w każdym wypowiedzianym słowie”.

Coon mówi, że kiedy Jason zaprosił ją do przeczytania scenariusza, była poruszona integralnością historii. „Byłam pod ogromnym wrażeniem tego, jak miłosny hołd składał oryginałowi.. „Nic nie wymagało kalkulacji. To było bardzo autentyczne, ale także naprawdę połączone sercem z oryginalnym filmem.

„Callie jest samotną matką, trochę zestresowaną i być może ostatnio nie podejmowała zbyt wielu wspaniałych decyzji” — wyjaśnia Coon. „Czuje, że rodzicielstwo zawiesiło jej życie.