Kino Janosik

Co w duszy gra

Soul

"Co w duszy gra" - nowy film Pete’a Doctera (laureat Oscarów® za Odlot i W głowie się nie mieści) i Kempa Powersa, a wyprodukowany przez nominowaną do Oscara® Danę Murray - ma wszystko, z czego słyną najlepsze produkcje Disneya i Pixara. W filmie śledzimy losy Joe Gardnera, który prowadzi zespół muzyczny w gimnazjum. Jego prawdziwą pasją jest jednak jazz. Joe przeżywa kryzys, jaki jest udziałem wszystkich artystów. Coraz wyraźniej dostrzega, że marzenie jego życia, by być muzykiem jazzowym, nie spełni się i dlatego zadaje sobie pytania „Po co tu jestem? Jaki jest cel mojego życia?”. Joe jest uosobieniem tych pytań. Ale nadchodzi moment, kiedy Joe stwierdza, że jego marzenie może być w zasięgu ręki. Przez jedno nieoczekiwane zdarzenie trafia do fantastycznego miejsca, gdzie zostaje zmuszony, by ponownie zastanowić się nad tym, co to znaczy mieć duszę. Tam spotyka, a ostatecznie również zaprzyjaźnia się z 22 – duszą, która uważa, że życie na Ziemi nie toczy się tak, jak powinno.

Sound of Metal

Jeden z najbardziej fascynujących filmów, jakie zobaczycie w tym roku. Poruszająca, pełna emocji opowieść o losach pary, która z dnia na dzień musi zmierzyć się z wyzwaniem bezpowrotnie zmieniającym ich życie. W rolach głównych znakomici Riz Ahmed i Olivia Cooke, a jednym z twórców filmu jest Derek Cianfrance, reżyser „Blue Valentine”. Mają tylko siebie i muzykę. Ruben jest pełnym pasji perkusistą, a Lu przebojową wokalistką. Gdy ruszają w trasę koncertową, a marzenie o wydaniu debiutanckiej płyty jest na wyciągnięcie ręki, Ruben z dnia na dzień zaczyna tracić słuch. W jednej chwili życie, które dotąd znał i kochał, lega w gruzach, a przyszłość staje się wielką niewiadomą. Jego dziewczyna Lu nie daje jednak za wygraną i postanawia zrobić wszystko, by uratować Rubena i to, co ich dotąd łączyło. Głosy prasy: Jedyny w swoim rodzaju! The Wrap Riz Ahmed absolutnie błyszczy! Associated Press Film, który chcesz zobaczyć więcej niż raz Cinema Axis Największa niespodzianka tego roku! Entertainment Weekly Olśniewający debiut reżyserski Dariusa Mardera Indiewire Film, w którym można się całkowicie zanurzyć The Rolling Stone

Ściana cieni

The Wall of Shadows

We wschodnim Nepalu znajduje się jedna z ostatnich świętych gór Szerpów, Kumbhakarna, nazwana tak na cześć mitycznego giganta, który przez pół roku spał, a potem w wielkim głodzie pożerał wszystko, co stanęło mu na drodze. Ochroną świętego oblicza Kumbhakarny zajmują się buddyjscy mnisi i Szerpowie z wioski u podnóża góry. Tymczasem w zachodnim świecie Khumbakarna znana jest jako Jannu i słynie z niezdobytej wschodniej ściany, jednego z najtrudniejszych wyzwań we współczesnym alpinizmie. Jannu sięga niemal ośmiu tysięcy metrów. Akcja filmu rozpoczyna się w wiosce Kambachen (4 000 metrów n.p.m.), gdzie trzyosobowa rodzina Szerpów mieszka w jednej izbie. Ojciec rodziny, Nada, od lat pracuje jako tragarz wysokościowy na wyprawach. To ich jedyne źródło dochodu. Nada ma na swoim koncie dziewięciokrotne zdobycie Everestu, dwa razy był na szczycie Kanczendzongi (trzecim najwyższym szczycie świata) oraz kilka razy na Czo Oju. Jego żona Dżumdo też od czasu do czasu dorabia, nosząc ciężkie pakunki alpinistów i turystów. Ich kilkunastoletni syn Dawa chce zostać lekarzem, jednak koszty szkoły medycznej znacznie przekraczają możliwości rodziców. Jeśli nie znajdą sposobu na jej finansowanie, chłopiec będzie musiał, tak jak oni, asystować wyprawom himalajskim. Pewnego dnia Nada dostaje propozycję pracy jako tragarz w wyprawie na świętą Kumbhakarnę. Jeśli się zgodzi, będzie to oznaczało złamanie tabu i narażenie się na gniew bogów. Ale ta wyprawa to również szansa na zarobienie pieniędzy na edukację Dawy. Film "Ściana cieni" został laureatem Nagrody Publiczności Województwa Śląskiego podczas 17. Festiwalu Filmowego Millennium Docs Against Gravity.

Umrzesz w wieku 20 lat

You Will Die at 20

Sudański film „Umrzesz, mając 20 lat” otworzył ubiegłoroczną edycję festiwalu filmowego AfryKamera, największego wydarzenia kulturalnego w Europie Środkowo-Wschodniej poświęconego Afryce. Prowincja Al Dżazira w Sudanie. Podczas błogosławieństwa swego nowo narodzonego syna Sakina słyszy złą wróżbę – Muzamil umrze w wieku 20 lat. Od tej pory życie chłopca naznaczone jest tą przepowiednią. Chłopiec nie marzy, nie planuje, nie potrafi cieszyć się życiem, a jedynie czeka na spełnienie wyroku. Upływ czasu odmierzają kolejne kreski rysowane przez matkę na ścianach domu. Jedyne chwile radości przynoszą mu przyjaciółka Naima i Suleiman, który zwiedził pół świata i dzięki któremu Muzamil ogląda swój pierwszy film. Czy chłopcu uda się wyrwać z kręgu śmierci? I co stanie się w dniu jego dwudziestych urodzin? Film opowiada o tym, jak silna wiara może wpłynąć na ludzkie życie i jak czasami bywa używana politycznie. W Sudanie rząd Omara el-Beshira użył islamu, aby zamknąć usta wszystkim – kiedy mówisz „Bóg mówi”, nikt tego nie kwestionuje. Mój film to zaproszenie do wolności. Nic i nikt nie może ci powiedzieć: takie jest twoje przeznaczenie, taki los jest ci pisany. Musisz sam zdecydować, jakie będzie twoje życie – mówi reżyser, Amjad Abu Alala.

Babski Comber: Małe szczęścia

Le bonheur des uns...

Kochająca życie 40-kilkuletnia Lea (Berenice Bejo) pracuje w centrum handlowym i jest szczęśliwą żoną Marca (Vincent Cassel) - konserwatysty i w pewnym stopniu niewierzącego w siebie sprzedawcy. Jej najlepsza przyjaciółka, Karine (Florence Foresti) - zadowolona ze swojej kierowniczej posady w reklamie i życia z Francisem (Francois Damiens) oraz dwójką ich dzieci, od dawna uważa Leę za marzycielkę. Pewnego wieczoru coś burzy spokój tej czwórki. Podczas kolacji, Lea niespodziewanie informuje wszystkich, że planuje spróbować swoich sił w pisarstwie. Jej mąż nie jest do końca przekonany do tego pomysłu. Nagły przypływ kreatywności u Lei powoduje, że także jej przyjaciółka, Karine zdecyduje się zostać pisarką, a nawet jej mąż odkryje w sobie twórczy potencjał. Gdy jedno z wiodących wydawnictw zainteresuje się książką Lei, wydaje się, że czekają ją same sukcesy. Tylko czy jej przyjaciele i mąż będą w stanie to udźwignąć?

cykl: NIEDZIELA Z DOKUMENTEM

Niedziela z Dokumentem: Helmut Newton. Piękno i bestia

Helmut Newton: The Bad and the Beautiful

Geniusz fotografii? Wizjoner z piekła rodem? Zwykły skandalista? Kim był Helmut Newton, autor kultowych, przesiąkniętych erotyzmem kobiecych aktów? Sposób, w jaki portretował kobiety, nadal prowokuje do pytania: czy były one podmiotami, czy przedmiotami? Zaskakujący obraz Helmuta Newtona ujawniają fotografowane przez niego top modelki, gwiazdy i aktorki. Catherine Deneuve, Grace Jones, Charlotte Rampling, Isabella Rossellini, Claudia Schiffer – portretowane portretują i odkrywają przed nami prawdę. PERWERSYJNY MARZYCIEL Łączył sprzeczności. Romantyzm z perwersją, fantazję z realizmem, modę i reklamę ze sztuką. Był jednym z najbardziej prowokacyjnych fotografów XX wieku. Być może źródła jego przewrotnego charakteru należy szukać w genealogii. Był niemieckim Żydem, urodzonym 31 października 1920 roku w Berlinie. Mimo że musiał opuścić to miasto, nigdy nie uwolnił się od jego dekadenckiego stylu lat dwudziestych i estetyki Leni Riefenstahl. Zakochał się w jej portretach. Pokazywał kobiety tak jak ona mężczyzn. Fotografii zaczął uczyć się jeszcze w Niemczech – w pracowni słynnej, zamordowanej później w Majdanku, fotografki mody Yvy (Else Simon). W 1938 roku, gdy jego rodzina zaczęła sobie zdawać sprawę z tego, co grozi Żydom w Niemczech, udał się do Singapuru. Potem przez pięć lat służył jako żołnierz w Australii. Po wojnie otworzył tam własne studio i zaczął pracować jako profesjonalny fotograf. Jego twórczość docenił australijski „Vogue”, który przyznał mu roczny kontrakt w Londynie. Kariera Newtona rozkwitła jednak w ówczesnej stolicy mody – Paryżu. Jego zdjęcia publikowały najważniejsze magazyny modowe, przede wszystkim „Vogue” (brytyjska, francuska, amerykańska, niemiecka, australijska edycja magazynu), „Harper's Bazaar”, ale również „Stern” czy „Playboy”. Realizował także wiele kampanii reklamowych. Szczyt jego kariery przypadł na dwie dekady – od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych. Przepustkę do sławy dała mu fotografia mody. Jego prace charakteryzowały się indywidualnym, niepodrabialnym stylem, łączącym glamour z zepsuciem. Prowokował. Na wielu fotografiach podkreślał różnice między płciami. Był oskarżany o mizoginię, z drugiej strony niektóre feministki uwielbiały to, że pokazywał kobiety silne i dominujące. Nikt za to nie odmawiał mu poczucia humoru. Często inspirował się kinem. Słynne zdjęcie modelki uciekającej przed samolotem zainspirował film „Północ, północny zachód”. Zdjęcie Davida Lyncha trzymającego za szyję Isabellę Rossellini wprost nawiązuje do „Blue Velvet”. Przed jego obiektywem uwielbiały stawać gwiazdy filmowe: Sigourney Weaver, Charlotte Rampling, Elizabeth Taylor, Nastassja Kinski, Anthony Hopkins, Ralph Fiennes, Catherine Deneuve, Jodie Foster, Billy Wilder, Marianne Faithfull i wiele innych. Pod koniec życia mieszkał między Monte Carlo a Los Angeles. Zmarł 23 stycznia 2004 roku w wypadku samochodowym, spowodowanym atakiem serca. Urna z jego prochami spoczywa na cmentarzu w Berlinie, niedaleko grobu uwielbianej i sfotografowanej przez niego Marleny Dietrich.